كدام هنرمندان و ورزشكاران دوست دارند خبرنگار باشند؟
عطر و تن: خبرنگاران را چشم و گوش جامعه می دانند و به سختی این حرفه آگاهند؛ بنابراین است كه بعضی از آن ها علاقه ندارند كه شغل خبرنگاری را در دنیای امروز تجربه كنند و برخی هم این حرفه را با تمام نشدنی هایش دوست دارند.
منوچهر والی زاده (دوبلور)، مصطفی رحماندوست (نویسنده و شاعر)، عبدالله اسكندری (طراح گریم)، بیژن بیرنگ (كارگردان)، مسعود آب پرور (كارگردان)، سیدمهدی رحمتی (دروازه بان)، علیرضا بیرانوند (دروازه بان)، محمد انصاری (فوتبالیست)، گیتی خامنه (مجری)، بهرام عظیمی (انیماتور)، محمد سلوكی (مجری)، خشایار الوند (فیلمنامه نویس)، هوشنگ مرادی كرمانی (نویسنده)، سعید ابوطالب (كارگردان) و پیروز ارجمند (موسیقیدان) از چهره هایی هستند كه ایسنا همزمان با روز خبرنگار ( ۱۷ مرداد ماه) به سراغشان رفته و این پرسش را با آنها در بین گذاشته كه آیا دوست دارند حرفه خبرنگاری را تجربه كنند؟
جز معرفت و دوستی از خبرنگاران ندیده ام
منوچهر والی زاده درباره جایگاه خبرنگاران در جامعه اظهار می كند: جایگاه خبرنگاران همیشه برای من پرارزش بوده؛ به علت اینكه جز معرفت، دوستی و محبت چیزی از آن ها ندیده ام. به خصوص هم اكنون هم جوانان در این عرصه وارد شده اند و به علت اینكه به حرفه دوبله علاقه دارند خیلی از افراد این عرصه را كه ناشناس بودند به مردم معرفی كردند. خبرنگاران به حرفه ما احترام می گذارند و برای من هم قابل احترام هستند. من جز صفا و صمیمیت چیزی از آن ها ندیده ام.
این دوبلور با سابقه این روز را به خبرنگاران ایسنا تبریك می گوید و ادامه می دهد: من هیچ وقت دوست نداشتم كه كار خبرنگاری را تجربه كنم به علت اینكه خبرنگار باید دست به قلم داشته باشد و متأسفانه من در این زمینه خوب نبوده ام. امكان دارد كه به شكل عادی بنویسم اما خبرنگاران دوره دیده اند و مستلزم این است كه دانشگاه بروند. هر شغلی مشكلات و دروس خویش را دارد و فردی كه به این كار روی می آورد باید تجزیه و تحلیل بلد باشد اما كار دوبله این است كه از روی یك كاغذ می خوانیم. هر فردی كه به هر شغلی علاقه دارد باید به دنبال آن برود. بعد هم كه در این عرصه اسم دار شدم، محبت خبرنگاران شامل حال من بوده است.
عبدالله اسكندری، طراح گریم پیشكسوت و برجسته در سینما و تلویزیون است. او با تبریك این روز به خبرنگاران ایسنا، می گوید: همه خبرنگاران را دوست دارم و برای آن ها آرزوی موفقیت می كنم اما به علت اینكه همیشه كار گریم را دوست داشتم و عاشق آن بودم، به شغل های دیگر فكر نكرده ام.
خبرنگار باید مچ بگیرد!
مصطفی رحماندوست، شاعر و نویسنده با اشاره به كار خبرنگاری در جامعه امروز اظهار می كند: رسانه ها هم اكنون به حدی زیاد شده اند كه شاید فكر كنید نقش خبرنگاران كاهش یافته اما به نظر من این حرفه سخت شده است چون رسانه های مجازی خبر نادرست و غیرموثق زیادی را منتشر می كنند. به نظرم كار خبرنگار باید دو خصوصیت داشته باشد، ابتدا اینكه خبرنگار به صحت خبری كه منتشر می كند اطمینان پیدا كند، دوم اینكه لایه های پنهان خبر را پیدا كند كه كار فضای مجازی نیست. پیگیری خبر از جاهای مختلف و به دست آوردن نتیجه عادی به دست نخواهد آمد؛ ازاین رو كار خبرنگاران سخت و مهم تر شده است.
او در پاسخ به این پرسش كه دوست دارد كار خبرنگاری را تجربه كند، می گوید: من این گونه جست وجوها را دوست دارم اما هیچگاه خبرنگار نشدم؛ البته همیشه حتی پیش از زمانی كه فضای مجازی به این شكل ظهور پیدا كند با خبرنگاران دعوا داشتم به علت اینكه بعضی از آن ها سوال به من می دادند و می خواستند كه من پاسخش را بنویسم یا حتی از من می خواستند كه سوال را برایشان طرح كنم تا خودم جواب دهم. من این افراد را از اتاقم بیرون می كردم. به نظرم بعضی ها بی خود خبرنگار شده اند. خبرنگار باید مچ بگیرد. گاهی با برخی خبرنگاران خارجی برخورد كردم كه پیشینه من را می دانستند و سوال هایشان مبتنی بر داشته ها و یافته هایشان بود.
خبرنگاری در شرایط فعلی را گاهی نشدنی می بینم
بیژن بیرنگ، كارگردان سریال های «خانه سبز» و «همسران» اظهار می كند: دوست دارم كار خبرنگاری را انجام دهم. من كار خبرنگاری را در شرایط فعلی مملكت سخت و پرمخاطره و گاهی نشدنی می بینم. اگر قرار باشد كاری ناقص و بد انجام دهم ترجیح می دهم كه آن را بر عهده نگیرم. كار یك خبرنگار در هر حیطه ای كندوكاو و جست وجو درباره موضوعات است، موضوعاتی كه با نیاز جامعه در ارتباط می باشد و هم اكنون مسائل اقتصادی مملكت و رفتن به عمق آن اهمیت دارد. اگر این كار درست اتفاق بیفتد، شاید بزرگترین وظیفه یك انسان در حیطه كاری جامعه، وظیفه خبرنگار است. فردی كه مردم را از مسائل و رویدادها آگاه می كند اما گاهی در مملكت ما به آن ها اجازه ورود داده نمی گردد یا دشوار می باشد و یا باید ملاحظاتی وجود داشته باشد. این كار مانند فیلمسازی است. آدم همیشه آن چیزی را كه می خواهد وجود ندارد و كاری كه می خواهد بكند باز هم نمی گردد. گاهی می گویم كاش سوپرماركتی داشتم به علت اینكه كسی در كار آدم دخالت نمی كند.
او در انتها بیان می كند: به همه بچه های خبرنگار و كسانی كه تلاش می كنند تا حقیقت را پیدا كنند و واقعیت را نشان دهند، تبریك می گویم.
سختی كار خبرنگاران را می دانم
مهدی رحمتی، كاپیتان تیم فوتبال استقلال با بیان اینكه نمی خواهد كار خبرنگاری را تجربه كند، اظهار می كند: خبرنگاری كار سختی است و من بعنوان یك ورزشكار كه سال های زیادی با این قشر در ارتباط بودم و سختی كار آن ها را می دانم این روز را به آن ها تبریك می گویم.
محمد انصاری، بازیكن تیم پرسپولیس با تبریك روز خبرنگار به خبرنگاران ایسنا درباره اینكه آیا می خواهد این حرفه را تجربه كند، ادامه می دهد: جواب من خیر است، چون این كار پرمسؤولیت است و هر خبری را كه می خواهی قلم بزنی باید به عواقب كار و بازخورد آن فكر كنی و از اطلاعات صد درصد خبر آگاه باشی، بنابراین این كار دشوار می باشد و دوست نداشتم كه خبرنگار باشم.
علیرضا بیرانوند، دروازه بان تیم ملی هم می گوید: دوست ندارم خبرنگار باشم، به علت اینكه شغل سخت و بامسؤولیتی است و كسی كه خبرنگار است، باید مسؤولیت زیادی را تحمل كند.
آگاه سازی جامعه برعهده خبرنگاران است
بهرام عظیمی، كارگردان انیمیشن و فیلنامه نویس درباره عملكرد خبرنگاران در كشور ایران بیان می كند: هر اتفاقی كه در جامعه می افتد در هر زمینه و هر فضایی، وظیفه خبرنگار است كه اطلاع رسانی كند و چه خوب و چه بد هر مطلبی را به گوش مردم برساند. خیلی از اوقات كار خبرنگاری جنبه اطلاع رسانی پیدا می كند. متأسفانه در این چند سال خود خبرنگاران كار تحلیل هم انجام داده اند كه به نظرم كار آن ها نیست. در واقع هر خبری كه ما می بینیم، می شنویم و می خوانیم پشت آن یك خبرنگار قرار دارد و نقش بسیار مهمی در جامعه دارند. همینطور آگاه سازی جامعه در هر زمینه ای بر دوش خبرنگاران است كه این اتفاق می تواند خوب باشد اما گاهی به علت تحلیل های غیركارشناسی، خبری كه می تواند واقعی منتشر شود به شكل دیگری به گوش مخاطب می رسد.
او خاطرنشان می كند: من كار خبرنگاری را دوست ندارم و اگر به گذشته برگردم، راننده مسابقات اتومبیل رانی می شوم؛ البته اگر اعتباری دارم، به خاطر كارهای فرهنگی و هنری من است و خیلی از مردم با كارهای من آشنا هستند. شخصیت فعلی خویش را مدیون كار فرهنگی می دانم.
این كاریكاتوریست ادامه می دهد: با به وجود آمدن فضای مجازی، سایت و خبرگزاری های مختلف، تعداد بسیاری خویش را خبرنگار می دانند اما نه دوره ای دیده اند، نه كارشناس هستند. این افراد وجهه اصلی یك خبرنگار حرفه ای را از بین می برند؛ برای مثال یك خبرگزاری مهم كه تعداد زیادی خبرنگار دارد انگار سر خیابان ایستاده و هر كس كه دیپلم به بالا بوده را بعنوان خبرنگار به كار گرفته است. این مسائل لطمه بزرگی به وجهه خبرنگاری می زند؛ برای مثال وقتی كه با من مصاحبه می كنند هیچ چیز درباره من نمی دانند و اطلاعاتی ندارند كه سوال درست مطرح كنند. بعضی از خبرنگاران مجله ها و نشریات را می گردند تا ببینند كه كدام فرد فرهنگی یا هنری اخیرا صحبت كرده است تا به او زنگ بزنند و بگویند ما هم با این فرد صحبت كرده ایم. در واقع من بزرگترین لطمه را از خبرنگاران غیرحرفه ای خوردم كه حتی از سوی یك خبرگزاری، سایت یا روزنامه معتبر زنگ می زدند. آن ها برای داغ شدن مطلب خود تیترهایی را می زنند كه سبب شده آبروی من در چند مورد برود. در واقع بخشی از صحبت های من را تیتر كرده اند كه بعدش من توضیحاتی داده ام و اگر فردی تیتر را بخواند جنجال و انتقادی بی مورد است. بعد كه به آن ها انتقاد می گردد مسؤولیت را به گردن سردبیر و كسی كه تأیید می كند، می اندازند. این در شرایطی است كه من با خبرنگار صحبت كرده ام و مسؤولیت با اوست و اگر گردن كسی هم بیاندازند باید اصلاحیه بدهند اما گاهی سرعت انتقال خبر به حدی زیاد است كه اگر خرابكاری شود جمع كردن آن دشوار می باشد و امكان دارد به ضرر فردی كه مصاحبه كرده تمام شود. اتفاق خطرناكی كه افتاده این است كه برخی افراد غیرحرفه ای كه خبرنگار و مسؤول آن فرد هستند برای جذاب كردن موضوعی كه به آن پرداخته می گردد تیتر عجیب می زنند. یا بخشی از مصاحبه را حذف می كنند. خبرنگاران حرفه ای باید متن را طوری پیاده كنند و گزارش بدهند كه حس و حال مصاحبه شونده در آن متن وجود داشته باشد.
خبرنگاران چشم و گوش جامعه هستند
محمد سلوكی، مجری تلویزیون بیان می كند: خبرنگاران چشم و گوش و همه حواس گیرنده جامعه به شكل حقیقی می توانند باشند و یكسری اصول اخلاقی سنگین در حوزه كار خبرنگاری مانند اصل صداقت و دقت در كار خبر وجود دارد و این مسائل به وجدان افراد برمی گردد. شاید هیچ جا هیچ سنگ محكی و گزینش سخت افزاری برای آن ها وجود نداشته باشد تا بتوانیم بگوییم یك خبرنگار این اصول را دارد. خبرنگاران باید معتمد جامعه باشند و بتوانند حقیقت جامعه خویش را در هر حوزه ای به صورت تخصصی بازتاب دهند. اما به دلایل مختلف سیاسی، اقتصادی و... امكان دارد این اتفاق نیفتد؛ البته گاهی هم این افراد اصول اخلاقی درون خویش را رعایت نمی كنند. ازاین رو هر یك از این خصوصیت ها حذف شود واژه خبرنگار از آن فرد ساقط خواهد شد حتی اگر از لحاظ حوزه تخصصی فوق العاده باشد.
او درباره تجربه خود در حرفه خبرنگاری ادامه می دهد: این فضا دور از تجربیات شخصی من نبوده و سال هاست كه در رسانه های مختلف نه بعنوان شغل خبرنگاری بلكه تجربه شخصی این كار را دنبال كرده ام. اما اینكه بخواهم بعنوان خبرنگار كار كنم هیچ وقت به آن فكر نكرده ام اما به شدت این كار برای من محترم و با ارزش است و به نظرم یكی از دلایل پیشرفت و رفع مشكلات در جامعه، خبرنگاران هستند. آن ها در حوزه های مختلف ثابت كرده اند كه در دنیا و اتفاقات مهم جهان تأثیر دارند.
سلوكی در انتها به تمام خبرنگاران تبریك می گوید و اضافه می كند: امیدوارم كه شرایط مطلوب باشد و خبرنگاران خبر خوب تولید كنند تا حال و اوضاع مردم خوب شود و رفتارشان به سمتی برود كه اتفاق خوبی برای آن ها بیفتد.
این حوزه نیاز به غربال و الك دارد
خشایار الوند، فیلنامه نویس بیان می كند: من در یك خانواده مطبوعاتی بودم و به علت اینكه با فضای خبرنگاران آشنا هستم، ازاین رو دوست ندارم كه خبرنگار شوم؛ چونكه كار سختی است و از سوی همه مورد هجمه قرار می گیرد و هر چیزی هم كه پیش بیاید می گویند خبرنگاران حرف من را بد برداشت كردند یا خوب منتقل نكردند. در واقع دیواری كوتاه تر از خبرنگار پیدا نخواهد شد. همه ما به شكلی خبرنگاری را تجربه كرده ایم. برای مثال ما برنامه «تا فردا» را سال ها پیش ساختیم و در آن گزارشی از معضلات و مشكلات تهیه می كردیم و به شكلی كار خبرنگاری بود.
او ادامه می دهد: چشمان تیزبین خبرنگار خبر را شكار می كند و ما فیلمنامه نویسان هم باید این چشمان را داشته باشیم و شاخك هایمان تیز باشد تا بفهمیم چه اتفاقی در جامعه می افتد كه قابل طرح و جذاب است و فكر می كنم كه با خبرنگاران یك خانواده ایم. من مشتری روزنامه های كاغذی و خبر هستم و خیلی از داستان و سوژه های خود از اتفاقات روز را از لابه لای خبرهای خبرنگاران كه تولید می كنند برداشت می كنم.
نویسنده سریال «پایتخت» و «شب های برره» می گوید: فضای خبرنگاری در سال های اخیر مخدوش شده است. برای مثال ظهور شهروندخبرنگار سبب شده كه یكسری اخبار و شایعات در لابه لای اخبار قرار بگیرد. همینطور شكل عرضه خبر هم اهمیت دارد؛ برای مثال چندی قبل فردی از من مصاحبه ای گرفت و یك بخش آن را برجسته و برداشت خویش را اضافه كرد، در صورتیكه این حرف را نزده بودم. این حوزه نیاز به غربال و الك دارد و شاید خط قرمزها و بازرسی هایی باید وجود داشته باشد تا پیش از اینكه درباره صحت خبر مطمئن نشوند خبری را منتشر نكنند. امكان دارد سرعت و زمان مهم باشد و در نهایت خبر بسوزد اما بهتر از این است كه یك دروغ را بعنوان خبر منتشر كنند.
خبرنگاری را صنعت و مهارت می دانم
هوشنگ مرادی كرمانی، نویسنده كودك و نوجوان می گوید: اصولا خبرنگاری موقعیت فراری دارد و زود كهنه می گردد. البته خبرنگاران زحمت می كشند و این كار در زمینه خود بسیار پرارزش است و اهمیت و كارآیی بالایی در جامعه دارد. این حرفه نیازمند هوشمندی، سرعت، صداقت در عین حال شجاعت، جرأت و سماجت است و خبرنگاران باید این خصوصیت ها را داشته باشند تا ساخته شوند. حدودا هیچ كدام از این خصوصیت ها در من نیست و من نویسنده هستم. خبرنگاری یك حرفه است و بیشتر من آن را صنعت و مهارت می دانم تا هنر. حتی خیلی از افراد از حرفه خبرنگاری عبور می كنند و به تدریج احساس خواهند كرد كه این خبرها در رفت و آمدند و یقه كدام خبر را بگیرند تا ماندگار شود. زمانی كه خبرنگار به درون یك خبر می رود و تحلیل می كند این اتفاق می افتد. برای مثال كسی كه خبرنگار جنگی بوده كتاب «وداع با اسلحه» را می نویسد.
او با اشاره به اینكه این حرفه در دنیا اهمیت زیادی دارد، ادامه می دهد: تنظیم خبر بسیار مهم می باشد. به این مفهوم كه چگونه خبر را منتشر نماییم تا مردم گوش دهند. خبرنگاران باید خبر را به گونه ای جلوه دهند كه با ارزش باشد. این افرادی كه تمام خصوصیت های یك خبرنگار را داشته باشند كم هستند. این فردی كه این خصوصیت ها را دارد خطر همراه دارد و دچار دردسر می گردد.
این نویسنده در انتها روز خبرنگار را به خبرنگاران ایسنا تبریك می گوید و اضافه می كند: نویسنده ها اگر اسمی دارند از خبرهایی است كه خبرنگاران تولید و منتشر می كنند.
آزادی عمل خبرنگاران شفافیت تولید می كند
سعید ابوطالب، مستندساز درباره تجربه كار خبرنگاری خود اظهار می كند: من افتخارم این است كه سال های خیلی دور خبرنگار و روزنامه نگار بودم. اوایل دهه ۷۰ كار خبر انجام می دادم و بعد برای مستندسازی به تلویزیون آمدم كه نوعی خبرنگاری است. این حرفه را می شناسم و با سختی های آن آشنا هستم. خبرنگاران با شرایط جدید اجتماعی هر روز جایگاه مهم و موثرتری را پیدا می كنند به علت اینكه اگر بخواهیم جامعه ای داشته باشیم كه متكی بر مولفه های مردم سالاری یا متكی بر پایه های دموكراسی باشد، یكی از نقاط دموكراسی و مردم سالاری این است كه همه از همه مطالب خبر دارند و شفافیت كامل وجود دارد. طبیعتا نقطه مقابل حكومت هایی كه مولفه های دموكراتیك را رعایت نمی كنند این است كه شفافیت از بین می رود و اتفاقات پشت پرده كه رخ می دهد سبب می گردد رابطه توده با حاكمیت قطع شود و به جهت اینكه این رابطه قطع نشود نقطه اتصالی وجود دارد كه وظیفه دو طرفه دارند و آن ها خبرنگاران هستند. خبرنگاران هم برای مردم رفتار حاكمیت را شفاف می كنند و هم حرف حاكمیت را به مردم می رسانند. در واقع آن ها چشم توده مردم هستند و سوالات مردم را از حاكمیت می پرسند. خبرنگاران وظیفه دوسویه دارند و هر چقدر تكریم شوند جایگاه بالاتر و آزادی عمل داشته باشند شفافیت بیشتر می گردد و واسطه حاكمیت و مردم هم محكم تر خواهد شد؛ البته برای آزادی عمل باید حمایت های حقوقی و صنفی از آن ها شود.
خبرنگارانِ خوب، انگشت شمارند!
مسعود آب پرور، كارگردان سریال «هوش سیاه» و «لژیونر» چنین می گوید: من خبرنگاری را به شكل سنتی و قدیمی تر بیشتر می پسندم و قبول دارم چون هم اكنون همه حرفه شان خبرنگاری است و با داشتن شبكه های اجتماعی همه خبرنگار هستند، سوژه خودشان هستند و به تبلیغ درباره خودشان می پردازند. اما هر كسی بلدتر و زرنگ تر به معنای منفی باشد، برد بیشتری می كند و می تواند خویش را تبلیغ كند. خبرنگاران خوب اندك هستند اما جایگاه این تعداد درست است و هم از لحاظ بین المللی معروف هستند و بقیه ادای خبرنگاری را درمی آورند.
امیدوارم تعداد خبرنگاران خوب بیشتر شود
گیتی خامنه، مجری كودك در تلویزیون می گوید: دوستان عزیز خبرنگاری كه تاكنون افتخار مصاحبه با آن ها را داشته ام، به حساسیت فوق العاده من در ارتباط با موضوعات مورد بحث و حاصل گفتگوهایی كه با مردم در بین گذاشته می شود، آگاهند. دوستان بزرگوار خبرنگار، به این نكته هم واقفند كه من در تمام موارد، مسؤولیت نوشتن پاسخ های آنان را حتی در صورت كمبود وقت، با وجود قبول زحمت مضاعف، شخصا به عهده می گیرم. اما شاید معدودی از این دوستان آگاه باشند كه دلیل به عهده گرفتن این كار، داشتن تجربه مصاحبه با تعداد انگشت شماری از همكاران آنان بوده كه حاصل گفتگو در پرداخت نهایی نامطلوب و گاه دور از نیت و مقصود اصلی مصاحبه شونده بوده است؛ ازاین رو من را باوجود تمایل، وادار به تقبل زحمت نگارش و ویراستاری مصاحبه، قبل از به شراكت گذاشتن آن با خواننده كرده است.
او ادامه می دهد: روز خبرنگار را به دوستان توانمند و زحمتكش فعال در این حوزه، صمیمانه تبریك می گویم و آرزو می كنم روز به روز شمار خبرنگارانی كه باوجود دشواری و موانع بی شمار این حرفه مقدس را با حساسیت، تعهد و آگاهی ستودنی به بهترین وجه انجام می دهند، بیشتر شود.
خامنه در انتها می گوید: دلم می خواست افتخار آن را می داشتم كه عضو كوچكی از جمع مورد احترام آن دسته از خبرنگارانی كه آیینه ی بازتاب واقعیات و اخبار نامكشوف و ناگفته این جهان پر آشوب هستند، باشم.
فرهنگ مجیزگو و ریاكارانه ما كار خبرنگاری را سخت می كند
پیروز ارجمند، آهنگساز در این راستا می گوید: من در دوره ای خبرنگار روزنامه ایران بودم و تجربه این كار را داشتم. سال ها قبل هم در صداوسیما حضور داشتم اما یكی از دلایلی كه سبب شد خبرنگاری را دیگر به شكل جدی ادامه ندهم این بود كه احساس كردم وقتی شما در عرصه خبر صداقت و صراحت دارید مورد حمله جوامع و اهالی این حرفه قرار می گیرید. اگر بخواهید صداقت نداشته باشید با عذاب وجدان شخصی روبرو می شوید كه آن رسالت خبرنگاری را برای خودتان زیر سوال می برد. پس از اینكه از این كار خارج شدم مدتی كار نقد انجام دادم. دشوار می باشد كه در جامعه ایران كه اساسا فرهنگ گفتاری آن مبتنی بر یك نوعی مجیزگویی و مداحی است خبرنگار باشی. ما در جامعه اهل تعارف هستیم و با صراحت نمی توانیم نقطه نظراتمان را بگوییم و نقد نماییم. ما در یك فرهنگ مجیزگو و ریاكارانه قرار داریم كه كار خبرنگار را سخت می كند.
تهیه گفت وگوها: مروارید صادق پور ـ ایسنا
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب