سرمایه گذار در راه خانه پدری جلال
عطر و تن: «سرانجام خانه پدری جلال آل احمد در آخرین فراخوان عمومی صندوق احیا به کاربری «فرهنگی، هنری و آیینی» تن داد و سرمایه گذارش قول داده تا در احیای خانه پدری جلال، با مطالعات تاریخی، پیشینه بنا و شخصیت های برجسته آن همچون حاج سیداحمد طالقانی، جلال آل احمد و شمس آل احمد را به دنیا معرفی نماید.»
به گزارش عطر و تن به نقل از ایسنا، پس از تبریک هایی که برای کاربری جدید «خانه پدری جلال آل احمد» داده شد و دبده و کبکبه ای که متولیان وقت میراث فرهنگی برای انتخاب خانه «باستان شناسان» در خیابان خیام، کوچه کارکن اساسی داشتند و افتتاحیه ای که برای آن گرفتند و حتی یکی دو روز در هفته تا چند ماه خانه را برای فعالیت باز نگه داشتند، سرانجام صداها خوابید و به نتیجه نرسیدنِ طرح - که در همان روز افتتاح هم باستان شناسان پیشکسوت آنرا پیش بینی می کردند - خانه را از هر فکر و ایده ای خالی کرد؛ مدتی بعد حرف از تبدیل خانه به پاتوق معتادان، خوابگردها و تبدیل مکان به زباله دانی بود و در نهایت خبر رسید که خانه را یک قاچاقچی قُرق کرده و حتی چند باری هم شده که معتادانی را در حال کندن درِ چوبی و قدیمی خانه از این بنای تاریخی دور کرده اند.
با این وجود متولیان صندوق احیا معتقدند که برمبنای قانون، حفاظت از این بنای تاریخی تا پیش از واگذاری کامل به بهره بردار بر عهده میراث فرهنگی استان تهران بوده، اداره کلی که متولی آثار تاریخی پایتخت است. اما بنظر می رسد آنها دراین زمینه خوب عمل نکردند، تا سرانجام با ورود یک سرمایه گذار که صندوق احیا آنرا کاربلد می داند، امید به ساماندهی این خانه تاریخی زیادتر شده است.
طرحی ویژه برای احیای خانه ای که روزی قرار بود باستان شناسان را صاحب خانه کند
اکنون به نقل از پایگاه اطلاع رسانی صابتا، سیده محبوبه کاظمی دولابی - سرمایه گذار برنده شده در مزایده این بنای تاریخی -، که خودرا یک «دغدغه مند کاربلد» در حوزه میراث فرهنگی می داند و نه یک سرمایه گذار، از طرحی ویژه برای احیای این بنای تاریخی و معرفی آن در سطح ملی و بین المللی خبر می دهد.
او با اشاره به این که در دو هفته آتی این بنای تاریخی را تحویل می گیرد، می گوید: باتوجه به کاربری تعیین شده برای این بنا از طرف صندوق احیا که فرهنگی، هنری و آیینی است، طرح مرمت، احیا و بهره برداری خودرا ارایه داده ایم. در حقیقت جنبه گردشگری را در کنار جنبه های فرهنگی، هنری و آیینی برای این بنای تاریخی پررنگ کرده ایم.
او یکی از اهداف مهم خود در احیای خانه پدری جلال را معرفی ملی و بین المللی این مکان به بهترین شکل بیان می کند و می افزاید: در این راستا تلاش می نماییم با مطالعات تاریخی، پیشینه بنا و شخصیت های برجسته آن همچون حاج سیداحمد طالقانی، جلال آل احمد و شمس آل احمد را به ایرانیان و جهانیان معرفی نماییم.
کاظمی با اشاره به درک حساسیت ها و دغدغه مندی میراث دوستان نسبت به سرنوشت این بنای تاریخی اظهار می کند: برخی فقط دغدغه میراث فرهنگی را دارند و فقط گله می کنند اما دغدغه مندی به تنهایی کافی نیست بلکه ما نیازمند افراد «دغدغه مند کاربلد» هستیم. در این راستا نباید نقش دولت و وزارتخانه میراث فرهنگی و صندوق احیا را نادیده گرفت. مرمت و احیای خانه پدری جلال پروژه سنگینی است و نباید سنگینی آن تنها بر دوش سرمایه گذار باشد.
او با تاکید بر این که کسی که در وضعیت فعلی اقتصادی و فرهنگی در حوزه میراث فرهنگی سرمایه گذاری می نماید، دغدغه این حوزه را دارد، ادامه می دهد: اگر هدف ما انتفاع اقتصادی بود، باید به دنبال حفظ سرمایه و حضور در سایر بازارهای سرمایه می رفتیم اما دغدغه ما حفظ میراث فرهنگی است و به این حوزه ورود کرده ایم. بدین سبب موضوع انتفاع اقتصادی در احیای خانه پدری جلال منتفی است، بلکه می خواهیم یک حرکت موثر فرهنگی داشته باشیم.
او با تاکید بر این که دلسوزان فرهنگی و متولیان امر باید مسئولیت صددرصدی خود در این عرصه را بپذیرند، بر لزوم حمایت پررنگ دولت و میراث فرهنگی بر احیای این خانه تاکید می کند.
«خانه پدری جلال» همچون آثار تاریخی و فرهنگی دوره قاجار و متعلق به آیت الله حاج سیداحمد طالقانی(آل احمد) از علمای معروف و متنفذ تهران است. این خانه در زمان خود به محلی برای اجتماع علما و روحانیون تهران و مکان برگزاری جلسات سرّی مقابل سیاست های سرکوبگرانه استبداد رضاشاهی تبدیل گشته بود. مجالس روضه خوانی و تلاوت قرآن و مراسم عزاداری توسط هیئت های مذهبی هم جزو برنامه های عادی این خانه به شمار می رفت. این بنای تاریخی در سال ۱۳۰۸ به شکل اساسی بازسازی شد. جلال آل احمد در سال ۱۳۱۰ یعنی در سن ۸ سالگی به این خانه نقل مکان کرد و تا ۱۷ سالگی در آن حضور داشت. مهرماه ۸۳ این بنای تاریخی بعنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت گردید.
سال ۸۵ سازمان میراث فرهنگی وقت، خانه را تملک کرد تا بعد از مرمت، به نحو شایسته ای بهره برداری شود. اما تعریف کاربری اشتباه برای بنا موجب شد با وجود چند بار فراخوان جذب سرمایه گذار، کسی حاضر به احیای آن نباشد، تا سرانجام سال ۹۱ بعنوان «خانه باستان شناسان ایران» راه اندازی شد اما حتی این عنوان نیز نتوانست حیات را در این خانه جاری کند، تا امروز که این بنای تاریخی، برمبنای گفته سرمایه گذارش، مقرر است کاربری فرهنگی، هنری و آیینی به خود بگیرد.
منبع: atrotan.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب