نتایج یك مطالعه كوچك نشان می دهد؛
قرص خواب ممکن است به جلوگیری از آلزایمر کمک کند
به گزارش عطر و تن، به قول محققان، مصرف یک داروی خواب خاص امکان دارد به پیشگیری از بیماری آلزایمر کمک نماید، اما هنوز خیلی زود است که از این نتیجه مطمئن شد.
به گزارش عطر و تن به نقل از مهر به نقل از هلث دی نیوز، محققان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس دریافتند شرکت کنندگانی که پیش از خواب قرص خواب آوری به نام «سوورکسانت» مصرف می کنند، سطح پروتئین های کلیدی بیماری آلزایمر در آنها کمتر است.
دکتر «برندان لوسی»، نویسنده ارشد این مطالعه، اظهار داشت: «برای افرادی که نگران ابتلاء به آلزایمر هستند، هنوز زود است که برای پیشگیری، مصرف هر شب سوورکسانت را آغاز کنند.»
او در ادامه اضافه کرد: «ما هنوز نمی دانیم که آیا استفاده طولانی مدت در پیشگیری از زوال شناختی مؤثر است یا خیر، و اگر مؤثر است، با چه دوزی و برای چه کسانی. این دارو هم اکنون در دسترس می باشد و ایمنی آن ثابت شده است، و الان شواهدی داریم که نشان داده است بر سطوح پروتئین هایی که برای ایجاد بیماری آلزایمر حیاتی هستند، تاثیر می گذارد.»
سوورکسانت (بلسومرا)، یک آنتاگونیست گیرنده اورکسین دوگانه، یکی از سه دارویی در این دسته از داروهایی است که قبلاً توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده برای بی خوابی تأیید شده است. اورکسین یک بیومولکول طبیعی است که بیداری را تقویت می کند. بر طبق این مطالعه، وقتی این بیومولکول مسدود می شود، افراد به خواب می روند.
در بیماری آلزایمر، پلاک های پروتئین آمیلوئید بتا در مغز ایجاد می شوند. سال ها بعد از شروع تجمع آمیلوئید، پروتئین دیگری به نام تاو آغاز به تشکیل در مغز می کند که برای نورون ها سمی هستند.
زمانی که این گره های درهم پیچیده تاو قابل تشخیص می شوند، افراد مبتلا به بیماری آلزایمر آغاز به از دست دادن حافظه می کنند.
در تحقیقات گذشته، لوسی و همکارانش بیخوابی را با سطوح بالاتر آمیلوئید و تاو در مغز مرتبط دانستند.
چیزی که آنها نمی دانند اینست که آیا خواب خوب این سطوح را می کاهد و با توقف یا معکوس کردن پیشرفت بیماری آلزایمر همراه می باشد. مطالعات بر روی موش ها با مهارکننده های اورکسین امیدوارکننده بوده است.
برای این مطالعه، محققان ۳۸ فرد بین ۴۵ تا ۶۵ سال را که هیچ اختلال روانی نداشتند، انتخاب کردند.
محققان به ۱۳ نفر از آنها دوز کم ۱۰ میلی گرم (سوورکسانت دادند. دوازده نفر دیگر دوز ۲۰ میلی گرمی دریافت نمودند، در حالیکه ۱۳ شرکت کننده دارونما دریافت نمودند.
دوزها هر کدام در ساعت ۹ شب به شرکت کنندگان داده شد. محققان مقدار کمی مایع مغزی نخاعی را به مدت ۳۶ ساعت هر دو ساعت از شرکت کنندگان خارج کردند. هدف اندازه گیری میزان تغییر سطح آمیلوئید و تاو طی یک روز و نیم بعد بود.
سطح آمیلوئید در مایع مغزی نخاعی افرادی که دوز بالای سوورکسانت دریافت کرده بودند در مقایسه با افرادی که دارونما دریافت کرده بودند، ۱۰ تا ۲۰ درصد کاهش پیدا کرد. محققان دریافتند که میزان یک شکل کلیدی تاو به نام تائو هایپرفسفریله ۱۰ تا ۱۵ درصد کاسته شده است.
این تفاوت ها از نظر آماری مفهوم دار در نظر گرفته می شوند.
هیچ تفاوت مفهوم داری بین افرادی که دوز پایین سوورکسانت دریافت نمودند و افرادی که دارونما دریافت نمودند مشاهده نشد.
لوسی اظهار داشت: «اگر بتوانیم آمیلوئید را هر روز کاهش دهیم، به نظر می آید تجمع پلاک های آمیلوئید در مغز به مرور زمان کاسته می شود. تاو هایپرفسفریله در ایجاد بیماری آلزایمر بسیار مهم می باشد، چونکه با تشکیل گره های تاو که نورون ها را می کُشد مرتبط می باشد. اگر بتوان فسفوریلاسیون تاو را کم کرد، به صورت بالقوه تشکیل گره خوردگی کمتر و مرگ عصبی کمتری وجود خواهد داشت.»
لوسی اخطار داد که این مطالعه مقدماتی است. مطالعات درحال انجام با هدف ارزیابی اثرات طولانی مدت مهارکننده های اورکسین در افرادی که در معرض خطر بالاتر زوال عقل هستند، صورت می گیرد.
منبع: atrotan.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب