پیشنهادهایی درباره خانه-موزه سیمین و جلال
به گزارش عطر و تن خواهرزاده جلال آل احمد با طرح پیشنهادهایی درباره خانه -موزه «سیمین و جلال» می گوید: وقتی وارد این منزل می شوید، گرچه هنوز به حد ایده آل نرسیده، ولی باز هم می توانید موقعیت و الگوهای معماری و لوازم و تزیینات خانه را به صورت اولیه ببینید و روح و فضا و صفا و مرام مردمی و آزادمنشی صاحبان اصلی خانه را حس كنید.
به گزارش عطر و تن به نقل از ایسنا، محمدحسین دانایی بعد از انتصاب مدیریت جدید شرکت توسعه فضاهای فرهنگی با ابراز امیدواری نسبت به این که دوره جدید دوره جبران مافات باشد و آن چه دوستداران سیمین و جلال سال ها در انتظارش بوده اند، در این دوره محقق شود، اظهار داشت: مدیریت مهم ترین متغیرهای تعیین کننده در هر حوزه ای است و یکی از علل شکست سازمان ها، موسسات و نهادهای فعال در حوزه های گوناگون، که در سال های اخیر به فراوانی شاهدش بوده ایم، وجود نقص یا ضعف در ساختارهای تشکیلاتی آن هاست و بخش عمده ای از این نقص ها و ضعف ها هم به حوزه مدیریت آنها برمی گردد. بنابراین، اگر اصلاحات در حوزه «مدیریت» با اولویت در دستور کار قرار گیرد، می توان به آینده نهادهای مزبور امیدوار بود، وگرنه هرگونه اقدامی برای گریز از شکست های بعدی، بی نتیجه خواهد ماند و اوضاع روز به روز بدتر خواهد شد.
او سپس با اشاره به اهمیت و حساسیت بیشتر مبحث مدیریت در نهادهای فرهنگی، اضافه کرد: مدیر انتخابی یا انتصابی برای نهادهای فرهنگی، حتما باید اهل فرهنگ باشد، یعنی بتواند معنا و مفهوم فرهنگ را درک کند و همه مسائل حوزه مدیریت خودش را با نگاه فرهنگی ببیند و آنها را با استفاده از ابزارها و روش های فرهنگی حل و فصل کند. بنابراین، می توان اظهار داشت که مدیریت نهادهای فرهنگی، کاری است بزرگ و تنها از عهده مدیران شایسته برمی آید.
دانایی در ادامه به ضرورت حساس بودن افکار عمومی نسبت به هرگونه تغییر و تحولات مدیریتی در نهادهای فرهنگی اشاره نمود و درباره وضعیت فعلی خانه- موزه «سیمین و جلال» اظهار داشت: این پروژه علیرغم مشکلات و نارسایی ها و تأخیر و تعلل ها، بالاخره به نحو نسبتاً مطلوبی به پایان رسید و الآن دو - سه سالی است که به بهره برداری رسیده و تا جایی که اطلاع دارم، مورد توجه دوستداران ادب و فرهنگ، مخصوصاً جوان ها، قرار گرفته و آمار بازدیدکنندگانش هم نسبتاً آبرومندانه است.
به قول او، علت اصلی اقبال مردم به این اثر تاریخی - فرهنگی، حفظ هویت اصلی آن است. در واقع، از روزی که پروژه تبدیل این خانه به موزه آغاز شد، همه عوامل و دست اندرکاران پروژه، صمیمانه متعهد شدند که این خانه را به نحوی مرمت و تقویت و بازسازی کنند که گویی هنوز صاحبان اصلی اش زنده هستند و در آن جا زندگی می کنند. به همین علت است که وقتی وارد این منزل می شوید، گرچه هنوز به حد ایده آل نرسیده، ولی باز هم می توانید موقعیت و الگوهای معماری و لوازم و تزیینات خانه را به صورت اولیه ببینید و روح و فضا و صفا و مرام مردمی و آزادمنشی صاحبان اصلی خانه را حس کنید.
خواهرزاده جلال آل احمد با اشاره به انتظارات بازماندگان و اعضای خانواده از مدیریت جدید و چشم اندازهای آتی اظهار داشت: گرچه تشکر و تقدیر از دست اندرکاران وظیفه اخلاقی و انسانی همه ماست و نباید از قلم بیفتد، ولی از سوی دیگر، باید اعتراف کنم که ظرفیت این نهاد فرهنگی خیلی بیشتر از آن است که تا کنون درک شده و مورد بهره برداری قرار گرفته است و در این مورد پیشنهادهایی هم داریم که قبلاً مطرح شده اند و مسؤلان هم قول هایی داده اند، ولی هنوز منتظر اقدام عملی هستیم.
محمدحسین دانایی درباره پیشنهادهای شان اظهار داشت: چنان چه از ظرفیت های بالقوه و مزیت های نسبی این پروژه به درستی استفاده شود، می توان یک الگوی علمی پسندیده برای همه خانه -موزه ها ساخت و یک مشکل ملی را حل کرد. برای دستیابی به این هدف هم اقدامات زیر ضروری است:
۱) افزایش امکانات این خانه-موزه به نحوی که بتواند ضمن ادامه وظایف فعلی، یک بانک اطلاعاتی جامع راجع به هنر و ادبیات معاصر، با محوریت سیمین دانشور و جلال آل احمد بشود تا هر کسی در هر گوشه ای از جهان و برای هر منظوری اطلاعاتی راجع به هنر و ادبیات معاصر ایران، بخصوص راجع به این دو شخصیت فرهنگی بخواهد، به این بانک اطلاعاتی نیاز داشته باشد و بتواند از منابع آن استفاده نماید.
۲) تأسیس یک پژوهشگاه تخصصی هنر و ادبیات معاصر تحت نظر یک شورای علمی و سیاستگذاری برای طراحی و اجرای پروژه های تحقیقاتی و خلق ایده های تازه بعنوان یک کرسی نظریه پردازی در باب ادبیات فارسی معاصر.
۳) شناسایی و فعال کردن امکانات درآمدزایی از راه انتشار نسخه های اصیل از آثار این دو شخصیت فرهنگی که متأسفانه در سال های اخیر مورد تعرض و دست اندازی های زیادی قرار گرفته و از اصل خود دور شده اند. همینطور برگزاری مراسم و جلسات فرهنگی مناسب در حد امکانات و با رعایت پروتکل های مربوطه.
۴) توسعه کمی و کیفی فعالیتهای این خانه-موزه در چارچوب یک شبکه یا منظومه. نقطه کانونی این منظومه می تواند مرکب باشد از همین خانه جلال و سیمین، بعلاوه خانه مرحوم نیما یوشیج که در نزدیکی این خانه قرار دارد و خوشبختانه اخیراً در اختیار شهرداری تهران قرار گرفته و می تواند بعد از مرمت و بازسازی و احیا، به این منظومه بپیوندد. اقمار این منظومه هم به این شرح پیشنهاد می شوند: ۱) خانه پدر جلال در محله پاچنار تهران که ۱۰ سال پیش به سازمان میراث فرهنگی واگذار شده و هنوز که هنوز است، درش بسته است و هیچ فکری به حالش نکرده اند. این مکان فرهنگی - تاریخی می تواند در یک تعامل اداری با وزارت میراث فرهنگی، تحت مدیریت شهرداری و شرکت توسعه قرار گیرد و بعد از مرمت و بازسازی و احیا، به یک قطب فرهنگی - تاریخی درباره تاریخ روحانیت معاصر تبدیل گردد. ۲) خانه و آرامگاه مرحوم نیما در یوش که الان در حال بهره برداری است. ۳) خانه جلال و سیمین در اسالم، یعنی همان کلبه کوچکی که به وسیله خود جلال طراحی و ساخته شده بود و آخرین مسکن و مأوای این زوج هنرمند بود برای این که از آزارهای مستقیم و مکرر ساواک و عوامل امنیتی که حسابی عرصه را بر آنان تنگ کرده بودند، به دور باشند. ۴) سایر خانه های استیجاری محل سکونت جلال و سیمین در محلات مختلف تهران.
خواهرزاده جلال آل احمد در انتها ضمن اعلام آمادگی خانواده برای همکاری در زمینه های مورد اشاره ابراز امیدواری کرد: مدیریت تازه شرکت توسعه فضاهای فرهنگی که خودش هم اهل فن است و سوابقی در این حوزه ها دارد، بتواند گام های مؤثری را در این راه بردارد و این خانه-موزه را که یک امانت ملی است و چشم بسیاری از هنرمندان و هنردوستان ایران و سایر کشورها به آن دوخته شده، آن چنان که شایسته نام بلند جلال آل احمد و دکتر سیمین دانشور است، اداره کند و بر رونق آن بیفزاید.
منبع: atrotan.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب