چرا رسانه پر از دروغ شده است؟
عطر و تن: خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - طنز روز
رضا ساكی
در همین دو روزی كه از مصاحبه آقای خیریتی، مهدی طارمی با برنامه «نود» گذشته است به اندازه تمام تاریخ مان از واژه دروغ بهره برده ایم. یعنی شما همین حالا گروه ورزشی ایسنا را باز كن ببین چه خبر است: «ورود نهادهای نظارتی به "دروغ سازمان یافته" طارمی – طاهری»، «تركاشوند: طارمی دروغ می گوید/ او فكر كرده دیگر به ایران برنمی گردد؟» «دایی: مردم فهمیدند چه كسی دروغ می گوید» یعنی این قدر كه ما از واژه دروغ استفاده می نماییم در هیچ جای جهان استفاده نمی كنند.
البته آن طرف آب در ینگی دنیا، در غرب رو به اضمحلال، رو به اصطكاك، رو به استهلاك، رو به فنا و رو به فروپاشی، نهایت همه عقیده دارند یك ترامپی هست كه دروغ می گوید و همه با انگشت او را نشان می دهند كه دروغ گو دروغ گو ۳۰۶ رأیت كو؟ كه به ۳۰۶ رأی الكترال ترامپ در انتخابات اشاره دارد.
در این جا اما همه با انگشت دیگری را نشان می دهند و او را دروغ گو خطاب می كنند. البته در ورزش این طوری است و در عرصه های دیگر شما بهتر از من می دانید كه این طوری نیست و فضا آن قدر شفاف است كه اگر كسی یك دروغ كوچولو بگوید رسوا می گردد و به اشد مجازات می رسد.
البته گاهی مسئولین به مردم راستش را نمی گویند. یعنی زبانم لال دروغ نمی گویند، راستش را نمی گویند. مثلا شما از یك مسئول می پرسی آیا این طوری است و او پاسخ می دهد خیر این طوری نیست اما شما مدركی را نشانش می دهید كه ثابت می كند این طوری است اما باید بدانید مسئول به شما دروغ نگفته است بلكه راستش را نگفته است.
این طور راست نگفتن ها نیاید در جامعه به دروغ تعبیر شود. این با آن فرق دارد. راست نگفتن در بعضی موارد به خاطر خود ماست. مثلا ممكن است مسئول بداند كه دلار ارزان نخواهد شد اما به ما نمی گوید ارزان نخواهد شد چون در جامعه ناامیدی بوجود می آورد. مثلا ما در هر حال باید امیدوار باشیم كه مسكن ارزان می گردد اما مسئول می داند كه ما این آرزو را به گور می بریم ولی به ما راستش را نمی گوید تا ز گهواره تا گور امیدوارم باشیم.
باقی بقای تان
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب